22 april t/m 3 mei expositie schilderijen en pentekeningen van Jan Tasma

in de Jacobuskerk in Zeerijp

Pentekeningen en schilderijen van Groninger kerken, borgen en het Groninger landschap

 

Land van kerken en borgen

 

Mijn naam is Jan Tasma (22 april 1998) en op dit moment van schrijven ben ik aan het afstuderen voor mijn studie docent beeldende kunst en vormgeving. Tijdens de 1e en 2e lockdown ben ik volop op ontdekkingstocht geweest in het voor mij nog onbekende Groninger landschap. Op de fiets, met de trein en bus of lopend heb ik het noorden van de provincie doorkruist op zoek naar mijn Groninger land. Wat maakt dit landschap nou typisch Gronings en wat spreekt mij hierin aan. Zijn het de uitstrekkende velden en de omgeploegde akkers, zijn het de immense wolkenluchten die over het land trekken of toch de wierden met hun middeleeuwse kerken. Of toch de lange oprijlanen die leiden naar prachtige borgen en tuinen. Naar mijn menig maakt dit alles samen het Groninger landschap, een samenspel van natuur en het rijke Groninger verleden.

 

Wat opvalt in mijn werk zijn de vele kerktorens. Rondtrekkend door de provincie was mij aandacht altijd gefocust op de kerktoren als baken van plaatsbepaling en bewoning. Deze torens hebben het landschap en de dorpen zien veranderen. Alles om hen heen is verandert maar zij staan er nog steeds net als honderden jaren geleden. Het Groninger landschap is voor mij niet kaal of kil maar juist stoer en liefelijk tegelijk. Een donkere omgeploegde akker maar toch het liefelijke kerktorentje aan de einder. Een prachtig kronkelend watertje dat ons leidt naar een karakteristiek wierdedorp.

 

 

Terug naar het overzicht

22 april t/m 3 mei expositie schilderijen en pentekeningen van Jan Tasma

in de Jacobuskerk in Zeerijp

Pentekeningen en schilderijen van Groninger kerken, borgen en het Groninger landschap

 

Land van kerken en borgen

 

Mijn naam is Jan Tasma (22 april 1998) en op dit moment van schrijven ben ik aan het afstuderen voor mijn studie docent beeldende kunst en vormgeving. Tijdens de 1e en 2e lockdown ben ik volop op ontdekkingstocht geweest in het voor mij nog onbekende Groninger landschap. Op de fiets, met de trein en bus of lopend heb ik het noorden van de provincie doorkruist op zoek naar mijn Groninger land. Wat maakt dit landschap nou typisch Gronings en wat spreekt mij hierin aan. Zijn het de uitstrekkende velden en de omgeploegde akkers, zijn het de immense wolkenluchten die over het land trekken of toch de wierden met hun middeleeuwse kerken. Of toch de lange oprijlanen die leiden naar prachtige borgen en tuinen. Naar mijn menig maakt dit alles samen het Groninger landschap, een samenspel van natuur en het rijke Groninger verleden.

 

Wat opvalt in mijn werk zijn de vele kerktorens. Rondtrekkend door de provincie was mij aandacht altijd gefocust op de kerktoren als baken van plaatsbepaling en bewoning. Deze torens hebben het landschap en de dorpen zien veranderen. Alles om hen heen is verandert maar zij staan er nog steeds net als honderden jaren geleden. Het Groninger landschap is voor mij niet kaal of kil maar juist stoer en liefelijk tegelijk. Een donkere omgeploegde akker maar toch het liefelijke kerktorentje aan de einder. Een prachtig kronkelend watertje dat ons leidt naar een karakteristiek wierdedorp.